Wieś Wojcieszyce, rozciągająca się nad brzegami potoku Wojcieszki, oddalona jest od
Cieplic Śląskich ok. 5 km. Jej początki sięgają zapewne II połowy XIII wieku, skoro już
wymieniona jest wśród wsi czynszowych biskupstwa wrocławskiego z roku 1305.
Wspomniany rejestr wymienia Wojcieszyce pod nazwą „Woyczeczdorf – wieś Wojciecha”.
Kolejna wzmianka o tej miejscowości pochodzi z roku 1371. Wojcieszyce przez całe XIV
stulecie były w posiadaniu, znanego wówczas na terenie Kotliny Jeleniogórskiej, rodu
rycerskiego – Stange.
Z przekazu źródłowego z czerwca 1403 wiadomo, że miejscowość tę nabył Gotsch
Schoff, właściciel zamku Chojnik w Sobieszowie koło Jeleniej Góry. W tym samym
jeszcze roku Gotsch Schoff ofiarował ją cystersom cieplickim, sprowadzonym
z opactwa krzeszowskiego w czerwcu 1403 roku. Ponadto, wspomniany Gotsch
Schoff przekazał prepozyturze cieplickich cystersów prawo do patronatu do
miejscowego kościoła, uprawnienia w zakresie niższego i wyższego sądownictwa
oraz czerpania korzyści płynących z dochodów tamtejszego sołectwa, piekarni
i rzeźni. Według tego dokumentu, każdorazowy przeor cieplickich cystersów był
jednocześnie „panem na Wojcieszycach”. Stan taki trwał aż do kasacji cieplickiej
prepozytury w 1812 roku.
W XIX wieku Wojcieszyce miały charakter osady rolniczo-tkackiej. Obecnie
miejscowość ta jest typową wsią rolniczo-hodowlaną. Początki parafii
w Wojcieszycach sięgają końca XIV stulecia. Ze zwięzłego przekazu źródłowego
z roku 1399 dowiadujemy się, że w tej miejscowości istniał już kościół. Jego
proboszczem miał być bliżej nieznany Jan Plockner, stale rezydujący w Jeleniej
Górze. Z zachowanych zapisków kronikarskich o tym kościele wiadomo jest tylko
tyle, że był budowlą gotycką i był poświęcony św. Mikołajowi. Z manuskryptów
pochodzących z dawnej Biblioteki Schaffgotschów w Cieplicach Śląskich wynika,
że wspomniany kościół pada pastwą pożaru wywołanego od uderzenia pioruna
w samo południe 24 czerwca 1759 roku. W ciągu dwóch godzin okazała gotycka
budowla sakralna uległa całkowitemu spaleniu. Spaliła się całkowicie więżba
dachowa kościoła, przykościelna wieża wraz wiszącymi na niej trzema dzwonami.
Ogień strawił również całkowicie wnętrze świątyni.
Obecna świątynia, pw. św. Barbary, znajduje się w górnej części Wojcieszyc i została
wzniesiona w latach 1760-1761 z inicjatywy ówczesnego cysterskiego przeora
z Cieplic Śląskich – Benedykta Seidla. Jest ona zlokalizowana na fundamentach
spalonego w 1759 roku gotyckiego kościoła.
W dwa lata po wybudowaniu świątyni została wzniesiona nowa przykościelna wieża,
która jest usytuowana od południowo-zachodniej strony kościoła. Ma ona charakter
nieregularnego czworoboku o wym. 6.20 X 5.40 m. Jest zwieńczona blaszanym,
czworobocznym, podwójnym hełmem „poduszkowym”. W górnej kondygnacji
umieszczony jest zegar z drewnianą tarczą. W roku 1772 zawieszono na niej trzy
dzwony podarowane tutejszej świątyni przez wspomnianego Benedykta Seidla.
W dniu 15 sierpnia 1822 r. gruntownej renowacji zostało poddane pokrycie wieży.
Ogólne koszty tych prac dekarsko-blacharskich oszacowano na 354 talary.
Wnętrze kościoła ma charakter jednonawowej barokowej świątyni. Jej długość
wynosi 25 m, szerokość 12.5 m i 15 m wysokość. Wewnętrzne ściany są podzielone
pojedynczymi pilastrami z cieniującym belkowaniem.
Godny szczególnej uwagi w wewnętrznym wystroju kościoła jest główny ołtarz. Ma
on charakter retabulum barokowego, wykonanego prawdopodobnie w II połowie
XVIII wieku. Jego drewniane elementy są misternie i bogato polichromowane.
Stanowią one więc godną oprawę dla znajdującego się w centrum ołtarza olejnego
obrazu o wym. 1 x 1.7 metra. Przedstawia on scenę ścięcia św. Barbary. Według
znawców sztuki sakralnej, obraz ten miał wyjść z „najbliższego kręgu” Michała
Willmana.
Po obu stronach wspomnianego obrazu, przy pilastrach, umieszczone są dwie
drewniane rzeźby, naturalnej wielkości, przedstawiające: św. Izydora w odświętnym
stroju chłopa sudeckiego i św. Floriana – patrona strażaków. Obie figury datowane są
przez znawców sztuki sakralnej na II połowę XVIII wieku.
Ołtarz wieńczy płaskorzeźba przedstawiająca Boga-Ojca. Tłem dla głównego ołtarza
jest iluzjonistyczna, malowana kotara z bogatą draperią.
Ewenementem w wojcieszyckiej świątyni jest drewnianej konstrukcji
jednokondygnacyjna empora organowa. Wsparta jest na toczonych słupach
z kolistymi belkowanymi głowicami. Na emporze znajdują się organy pochodzące
z roku 1762. Ich konstruktorem był znany na terenie Kotliny Jeleniogórskiej
w II połowie XVIII wieku organmistrz – Gottfried Herbst z Piechowic. Wyposażone są
w dwa manuały i 16 głosów. Wokół organów umieszczone są pojedyncze, olejne
obrazy różnych wymiarów. Jest ich 10. Przedstawiają: św. Aleksego, Św. Antoniego
Pustelnika, św. Katarzynę, św. Dominika, Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus oraz cykl
biblijny przedstawiający sceny z życia Najświętszej Maryi Panny: Ofiarowanie,
Zaślubiny, Nawiedzenie i Boże Narodzenie.
W pobliżu głównego ołtarza jest usytuowana barokowa ambona. Jej baldachim
zwieńcza rzeźba przedstawiająca postać św. Jana Nepomucena. Po obu stronach
nawy głównej, przy pilastrach, umieszczonych jest sześć drewnianych figurek
polichromowanych, metrowej wielkości. Po prawej stronie nawy stoją postacie księcia
Henryka Pobożnego, św. Michała Archanioła i św. Dominika. Po przeciwnej stronie
nawy umieszczone są figurki św. Ignacego Loyoli, św. Karola Boromeusza
i św. Franciszka z Asyżu.
Pieczę duszpasterską w wojcieszowskiej parafii od zakończenia II wojny światowej
do roku 1991 sprawowali księża pijarzy z Cieplic Śląskich: Maksymilian Andrych,
Seweryn Tarczykowski, Alfons Dzięcioł, Marian Baltyzar i Wincenty Zając.
źródło: Adolf Andrejew „600-lecie istnienia kościoła w Wojcieszycach”
Proboszczowie parafii św. Barbary w Wojcieszycach:
ks. Maksymilian Adrych (SP) – 1946-1957 – 11 lat
ks. Władysław Alfons Dzięcioł (SP) – 1957-1964 – 7 lat
ks. Marian Baltyzar (SP)- 1964-1970; 1973-1991 – 24 lata
ks. Wincenty Bolesław Zając (SP) – 1970-1973 – 3 lata
ks. Michał Górawski (SP) – IV-XII.1991 – 9 miesięcy
ks. Władysław Smoter – 1991-1994 – 3 lata
ks. kan. Ryszard Soroka – 1994-2005 – 11 lat
ks. dr Przemysław Słyszko – 2005-2009 – 4 lata
ks. kan. Marek Mikicionek– 2009-2015 – 6 lat
ks. Tomasz Baran – VII.2015 – obecnie
Legenda:
SP – ojcowie Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych – potoczna nazwa Zakon Pijarów
Parafia św. Barbary 