w Wojcieszycach, Diecezja legnicka
Ogłoszenia parafialne 14 października 2018r. Dzisiaj przeżywamy XXVIII Niedzielę „per annum”. Dzisiaj po Mszy Świętej zbiórka ofiar na stypendia dla zdolnej młodzieży z uboższych rodzin, które organizuje Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia. Za tydzień w… Więcej
Poniżej do pobrania pełna Ekspertyza konserwatorska organów w kościele parafialnym pw. św. Barbary w Wojcieszycach. Sporządzona przez ks. dr Piotra Dębskiego muzykologa, Referenta ds. Muzyki Kościelnej Legnickiej Kurii Biskupiej. Remont_organ_Wojcieszyce Zbiórka na remont prowadzona… Więcej
Ogłoszenia parafialne 7 października 2018r. Dzisiaj przeżywamy XXVII Niedzielę „per annum”. Dzisiaj zmiana tajemnic Żywego Różańca. Bardzo dziękuję tej wspólnocie za stałą modlitwę za wszystkich mieszkańców Wojcieszyc. To wy każdego dnia na paciorkach zanosicie nas… Więcej
Od niego rozpoczęła się jedna z głównych szkół duchowości w Kościele, która rozwija się i przynosi owoce na bardzo wielu, różnorodnych płaszczyznach życia Kościoła. Imię Franciszek przybrał wybrany 13 marca Jorge Mario Bergoglio.
Biedaczyna z Asyżu
Franciszek – Jan Bernardone urodził się w Asyżu w 1182 r. w bogatej rodzinie kupieckiej. W młodości żył beztrosko i razem z przyjaciółmi oddawał się zabawie, marzył, by zostać rycerzem. Za udział w powstaniu przeciwko feudałom trafił do więzienia, z którego wyszedł dotknięty chorobą. Trawiony gorączką słyszał często jakiś dziwny głos, który go fascynował. Po powrocie do Asyżu rozpoczął się w nim powolny proces nawrócenia duchowego.
To wtedy doszło do znanych epizodów – spotkania z trędowatym, którego Franciszek, zsiadłszy z konia, ucałował na znak pokoju oraz przesłania Ukrzyżowanego w kościółku św. Damiana. Trzy razy Chrystus na krzyżu ożył i rzekł mu: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który, jak widzisz, cały jest w ruinie”.
Franciszka zafascynował ewangeliczny ideał ubóstwa, rozdał więc biednym to, co posiadał i część majątku ojca, co doprowadziło do rodzinnego konfliktu. W obecności biskupa Asyżu Franciszek w symbolicznym geście zrzucił z siebie ubranie, wyrażając w ten sposób zamiar wyrzeczenia się ojcowskiego dziedzictwa. Później żył jak pustelnik do czasu, gdy w 1208 roku słuchając fragmentu Ewangelii Mateusza – mowy Jezusa do apostołów, wysłanych z misją – Franciszek poczuł powołanie do życia w ubóstwie i oddania się przepowiadaniu Ewangelii.
Pociągnął za sobą wielu przyjaciół, w tym także poważnych obywateli umbryjskich miast. W opuszczonej szopie założyli klasztor, gdzie razem wiedli życie pokutnicze i skąd wyruszali na misje. Był szczególnie zafascynowany tajemnicą Wcielenia Syna Bożego. To on wprowadził zwyczaj urządzania szopki bożonarodzeniowej z żywymi zwierzętami, które adorują narodzonego Zbawiciela.
W 1209 r. Franciszek udał się do Rzymu, aby papieżowi Innocentemu III przedstawić projekt nowej formy życia chrześcijańskiego. Został przyjęty przez papieża, który rozpoznał nadprzyrodzone pochodzenie ruchu franciszkańskiego.Jedna z legend głosi, że papież wcześniej miał sen, w którym widział walącą się Bazylikę św. Jana na Lateranie. Chwiejącą się budowlę miał podtrzymać św. Franciszek. I rzeczywiście, ewangeliczny radykalizm św. Franciszka i jego zakonu stał się jednym ze źródeł odnowy Kościoła w XIII wieku. Regułę Zakonu Braci mniejszych papież zatwierdził ustnie około 1210 r., a pisemnie w 1223 r.
Franciszek i jego coraz liczniejsi współbracia osiedlili się w Porcjunkuli, czyli w kościele Matki Bożej Anielskiej – miejscu świętym dla duchowości franciszkańskiej. Dzięki młodej kobiecie – Klarze z asyskiej rodziny Offreduccich, która w 1211 przyjęła habit z rąk Franciszka, powstała również żeńska gałąź zakonu franciszkańskiego – klaryski.
W 1221 r. św. Franciszek założył tzw. trzeci zakon dla ludzi świeckich. Tercjarze, żyjący w rodzinach, praktykowali w ramach swojego stanu rady ewangeliczne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
W 1224 r., w czasie, gdy Franciszek pościł przez 40 dni na górze Alverna, na jego ciele pojawiły się stygmaty, czyli rany w tych samych miejscach, w których miał je ukrzyżowany Chrystus. Był to pierwszy w historii Kościoła taki przypadek. Franciszek zmarł 3 października 1226 r. w Porcjunkuli. W niespełna dwa lata później papież Grzegorz IX ogłosił go świętym.
Sto lat po śmierci Franciszka powstała książka splatająca w sobie przekazywane dotąd ustnie, ciągle żywe historie z życia Biedaczyny oraz powstałe przez lata legendy. Książka ta, to niezwykle do dziś popularne (nie tylko wśród chrześcijan) „Kwiatki św. Franciszka”.
Nad grobem św. Franciszka została wzniesiona w Asyżu wielka bazylika ku jego czci. Do dziś jest ona celem niezliczonych pielgrzymów, którzy odwiedzając grób świętego mogą podziwiać ukazujące jego życie freski Giotta.
Główne rysy duchowości franciszkańskiej
Zdaniem długoletniego generała franciszkanów o. Giacomo Bini, podstawową cechą Franciszka była wolność i to ona popchnęła go ku ewangelicznemu radykalizmowi. Dlatego też jego duchowość inspiruje nie tylko duchownych, jest nie tylko dla mężczyzn czy tylko dla kobiet, ale też zarówno dla biednych jak i bogatych.
U fundamentów duchowości franciszkańskiej leży doświadczenie duchowe i mistyczne św. Franciszka i św. Klary. Charakteryzuje ją przyjęcie wskazań Ewangelii i głoszenie jej, pokora, ubóstwo pojmowane jako środek naśladowania Chrystusa a nie jako cel, braterstwo wewnątrz wspólnot i braterstwo powszechne, praca, radość życia i modlitwa.
Papież Benedykt XVI w 2010 r. zwrócił uwagę w swojej katechezie o św. Franciszku, że „był on rzeczywiście żywą ikoną Chrystusa”. – To był w istocie jego ideał: być jak Jezus, rozważać Chrystusa Ewangelii, kochać Go mocno, naśladować Jego cnoty. Chciał zwłaszcza nadać podstawową wartość ubóstwu wewnętrznemu i zewnętrznemu, ucząc jej także swych synów duchowych – podkreślał papież.
Dla chrześcijan żyjących w XXI wieku św. Franciszek jest nadal inspiracją do „pielęgnowania ubóstwa wewnętrznego, aby wzrastać w zaufaniu Bogu, łącząc także umiarkowany styl życia z zachowaniem dystansu wobec dóbr materialnych”.
Benedykt XVI przypomina, że w św. Franciszku miłość do Chrystusa wyrażała się w sposób szczególny w adoracji Najświętszego Sakramentu Eucharystii. – Franciszek okazywał zawsze wielki szacunek kapłanom i polecał, aby zawsze ich szanowano, nawet wówczas, gdy osobiście byli mało tego godni. Jako uzasadnienie tego głębokiego szacunku przyjmował on fakt, że otrzymali oni dar konsekrowania Eucharystii. On sam nigdy nie przyjął święceń kapłańskich, bo czuł się niegodny tego daru.
W duchowości franciszkańskiej konsekwencją miłości do Chrystusa jest miłość do osób, jak również do wszystkich stworzeń. Stąd właśnie wynika poczucie powszechnego braterstwa i umiłowanie stworzenia, które natchnęło Biedaczynę z Asyżu do słynnej Pieśni Słonecznej”. – Franciszek przypomina nam, że w stworzeniu ujawnia się mądrość i życzliwość Stwórcy. Zaplanował On przyrodę jako język, w którym Bóg przemawia do nas, w którym rzeczywistość staje się przejrzysta i my możemy mówić o Bogu i z Bogiem – wyjaśnia w swojej katechezie papież Benedykt XVI. Jego prostota, pokora, wiara, umiłowanie Chrystusa, dobroć do każdego mężczyzny i każdej kobiety, czyniły go radosnym w każdej sytuacji.
W 1979 r. św. Franciszek z Asyżu został ogłoszony przez Jana Pawła II patronem ekologów i ekologii. Była to odpowiedź na prośbę środowisk naukowych, członków parlamentów, stowarzyszeń ochrony przyrody i ekologów. Jak podkreśla o. dr Bogdan Kocańda OFMConv, św. Franciszek nie był infantylnym miłośnikiem przyrody, a tajemnica jego miłości do świata stworzonego tkwi we właściwej hierarchii wartości Bóg-człowiek-świat.
Duchowi następcy
Szacuje się, że w ciągu wieków Kościół ogłosił ok. 120 świętych, 240 błogosławionych, w tym 190 męczenników – franciszkańskich. Wśród nich był m.in. Polak św. Maksymilian Maria Kolbe, który oddał życie w zamian za innego więźnia w Auschwitz-Birkenau.
Do najbardziej znanych przedstawicieli franciszkańskiej szkoły duchowości należy m.in. św. Antoni z Padwy, zmarły w 1231 r. wybitny kaznodzieja i teolog, doktor Kościoła. Od XIII wieku uznawany jest za cudotwórcę i orędownika w sprawach zaginionych rzeczy. W końcu XIX wieku w Tuluzie zainicjowano zwyczaj jałmużny dla ubogich, czyli tzw. „chleb św. Antoniego”.
Największym franciszkańskim myślicielem i teologiem życia duchowego był zmarły w 1274 r. św. Bonawentura. Sprecyzował pojęcie trzech dróg duchowego postępu: oczyszczającej, oświecającej i jednoczącej. Z powodu zasług dla zakonu – skodyfikował dotychczasowe prawodawstwo franciszkanów – nazywany był „drugim założycielem”.
Wśród franciszkanów, po śmierci założyciela, pojawiły się bowiem spory o kierunek rozwoju zakonu. Reguła św. Franciszka, dość ogólna w treści, pozwalała na różne interpretacje. Tak zwani „gorliwcy” przyjęli dosłownie Regułę i Testament, bez dyspens papieskich. Byli przeciwni studiom i klasztorom przy uniwersytetach. Inni, zwani później „konwentualnymi” uznawali, że ubóstwo w rozwijającym się zakonie nie jest możliwe do zachowania w literalnym sensie pierwotnej Reguły. Natomiast trzecia grupa godziła wewnątrz zakonu oba te kierunki.
W XVI wieku z rodziny franciszkańskiej wyodrębnił się Zakon Braci Mniejszych Kapucynów, który dążył do ściślejszego przestrzegania reguły założyciela. Celem kapucynów jest dawanie świadectwa ubogiego życia w braterskiej wspólnocie poświęcającej się pracy wśród biednych duchowo i materialnie. Do tego zakonu należał jeden z największych mistyków – św. o. Pio oraz bł. Honorat Koźmiński, założyciel ponad 20 nowych zgromadzeń zakonnych w XIX wieku.
Obecnie do trzech zakonów franciszkańskich: braci mniejszych (obserwantów), konwentualnych i kapucynów należy w skali świata ponad 30 tys. mężczyzn, żyjących według reguły św. Franciszka.Ponieważ była ona dość ogólna w treści i pozwalała na wielorakie interpretacje, doszło do podziału w zakonie i tworzenia grup autonomicznych. W rezultacie, w ciągu ośmiu wieków powstały trzy niezależne gałęzie. Każdy z tych trzech zakonów posiada własną organizację i strukturę prawną, na czele każdego stoi generał, czyli najwyższy przełożony. Wszyscy uważają św. Franciszka za swojego założyciela i posługują się tą samą regułą z 1223 roku.
Na całym świecie działa obecnie 109 franciszkańskich prowincji oraz 14 zależnych i 8 autonomicznych kustodii, np. Kustodia Ziemi Świętej.
W Polsce 3 tysiące zakonników należy do 10 franciszkańskich prowincji. Bracia mniejsi w brązowych habitach w Polsce tradycyjnie są nazywani bernardynami, ale są też franciszkanie konwentualni (w czarnych habitach) i kapucyni (w brązowych z charakterystycznym, wydłużonym kapturem). Franciszkanie prowadzą parafie, opiekują się sanktuariami i kalwariami, prowadzą szkoły, posiadają własne wydawnictwa, liczne periodyki, m.in. „Rycerza Niepokalanej”, „Głos Ojca Pio” „Posłańca św. Antoniego z Padwy”, prowadzą też ośrodki charytatywne, kuchnie dla ubogich, ośrodek apostolstwa trzeźwości. Angażują się w działalność misyjną, założyli Szkołę Spowiedników.
źródło: https://www.deon.pl/215/art,239,sw-franciszek-z-asyzu-patron-papieza.html
Ogłoszenia parafialne
30 września 2018r.
Życzę miłej Niedzieli i błogosławieństwa Boga na cały tydzień – Ks. Tomasz Baran
INTENCJE MSZALNE
Poniedziałek, 1/10/2018
16:00 Dominika Judzińska – Paweł Kozioł : ślub.
Wtorek, 2/10/2018
9:00 W intencji parafian
Środa , 3/10/2018 NOWENNA
17:00 *) O zdrowie, Boże błogosławieństwo i opiekę Maryi dla Weroniki Kaźmierczak
z okazji 54 urodzin.*)O potrzebne laski i opiekę Maryi dla Państwa Grządziel w 26
rocz. ślubu.*) Z podziękowaniem za szczęśliwie obroniony doktorat.*)O zdrowie
i Boże błogosławieństwo dla Dawidka i Jego rodziców od babci i mamy.
*)+Antoni Ulanecki w 18r.śm,+Helena+Lesław+Wanda+Edward Chilewscy;
+Stanisław Uliasz w 7 r.śm.*)+Tadeusz Jankowski w 5 r.śm.od żony.
*)+Marianna Kuźma 1 r.śm.od córki z rodzią.
18:30 (Rybnica) W intencjach z Nowenny.
Czwartek, 4/10/2018 – Barcinek
17:00 +Wincenty, +Stanisława, +Mieczysław Górscy.
Piątek, 5/10/2018
17:00(Wojcieszyce) W int. Filipa Wojciechowskiego od mamy chrzestnej Aleksandry.
18:00(Rybnica) ++Węglowskich od rodziny Sarnickich.
Sobota, 6/10//2018
17:00 +Jan +Bogusław +Krzysiu Pinczewscy; ++Drobny, Pisz, Sapeta, Markiewicz, Karasińskich;+Paulina +Piotr Zalipscy.
XXVII Niedziela „w ciągu roku”, 7/19/2018
8:30 (Barcinek) +Jolanta +Henryk Solak (rodzice),+Jacek 10 r.śm. (mąż); +Ludwika Pomazan 5 r.śm.
10:00 (Rybnica) O zdrowie, Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego i opiekę Maryi dla Mai Kwiatkowskiej z okazji 10 ur. od rodziców i siostry.
O zdrowie i potrzebne łaski dla Ryszarda
11:30 (Wojcieszyce) +Edward Pietrow 27 r.śm.od żony;+Tadeusz (5 r.śm)+Helena Jankowscy.
Ogłoszenia parafialne
23 września 2018r.
Dzisiaj przeżywamy XXV Niedzielę „per annum”. Bardzo dziękuję za złożone wczoraj życzenia z okazji moich imienin. Taka pamięć dużo dla mnie znaczy i upewnia mnie
o Waszej życzliwości. Poinformuję kiedy odbędzie się Msza Święta w mojej intencji, ale już dziś proszę przede wszystkim o modlitwę.
W środę o 15:00 odbędzie się pogrzeb śp. Anny Grill-Drożniak . W imieniu wspólnoty parafialnej pragnę złożyć wyrazy współczucia i zapewnić o modlitwie.
W sobotę obchodzić będziemy w liturgii Świętego Michała Archanioła – patronującego świątyni w Barcinku. Bardzo serdecznie zapraszam wraz z tamtejszą wspólnotą na Mszę Świętą odpustową na godzinę 15:00. W Niedzielę za tydzień zapraszam na Mszę Świętą dożynkową do Rybnicy na godzinę 13:00. Pragniemy z władzami Powiatu Jeleniogórskiego i Miasta Jelenia Góra podziękować Bogu za zebrane plony i prosić
o Boże błogosławieństwo dla rolników i wszystkich mieszkańców.
Zachęcam do czytania prasy katolickiej.
Bardzo proszę Starostów Dożynkowych i rolników o uprzątnięcie dekoracji i posprzątanie świątyni w tym tygodniu.
Bardzo serdecznie dziękuję za zainteresowanie i wszelką pomoc. Bóg zapłać
za ofiarowane dary na stół plebanijny – szczególnie ziemniaki. Bardzo dziękuję
za pomoc w spłacie obowiązkowego ubezpieczenie świątyni – została zebrana cała potrzebna kwota. Dziękuję za wpłaty 80 zł. od rodziny na utrzymanie świątyni oraz kultury muzycznej. Ofiary na ten cel można składać na konto parafialne lub u Pana Kościelnego Łukasza Chocianowicza.
Życzę miłej Niedzieli i błogosławieństwa Boga na cały tydzień – Ks. Tomasz Baran
INTENCJE MSZALNE
XXV Niedziela „w ciągu roku”, 23/09/2018
8:30 (Barcinek) +Julia Strojna +Eugeniusz Biegus.
10:00 (Rybnica) +Feliks Zawadzki w 22 r. śm.;+Dariusz Nawrocki w 3 r. śm.;
+Helena + Stefan Gajzler.
11:30 (Wojcieszyce) O zdrowie, Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego i opiekę Maryi dla Pani Teresy Myszka z okazji 80 urodzin od syna Krzysztofa z rodziną.
O zdrowie, Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego i opiekę Maryi
dla Maximiliana i Milana od rodziców chrzestnych Magdy, Nicoli, Piotra
i Tomasza.
Środa ,26/09/2018 NOWENNA
15:00 +Anna Grill-Drożniak – pogrzeb.
17:00 *) O potrzebne laski i opiekę Maryi dla Państwa Grządziel w 26 rocz. ślubu. *)O zdrowie i ulgę w chorobie nowotworowej dla Jerzego.
*) O światło Ducha Świętego dla Moniki w przeddzień obrony doktoratu.
18:30(Rybnica) O zdrowie, Boże błogosławieństwo, dary Ducha Świętego i opiekę Maryi
dla Mateusza z okazji 28 ur. i Mikołaja na roczek od babci Janiny.
18:30(Rybnica) W intencjach z Nowenny.(Ks. Gość).
Piątek, 28/09/2018
17:00 +Amelka Gąsiorowska od Marty i Marcina Gąsiorowskich.
Sobota, 29/09/2018
15:00 /Odpust w Barcinku. / +Jan Skorupski / +Józef Kogut
17:00 +Władysław Cybulski w 1 rocz. śm. ;+Zbigniew Cybulski.
XXVI Niedziela „w ciągu roku”, 30/09/2018
8:30 (Barcinek) +Krystyna Zatońska od syna z rodziną.
10:00 (Rybnica) +Maria +Michał +Rozalia Szkudlarek od syna Zenona.
11:30 (Wojcieszyce) +Wanda Kuczewska w 6 rocz. śm.
13:00 Dożynki powiatowe w Rybnicy
Bóg jest obecny w swoim Słowie, dlatego w rozeznawaniu powołania konieczne jest spotkanie z Biblią – piszą biskupi w liście pasterskim z okazji VIII Tygodnia Wychowania (9-15.09). Rozpocznie się on 9 września pod hasłem: „Wybór drogiˮ. Biskupi zachęcają, by przeżyć ten czas jako przygotowanie do 15. Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów na temat młodzieży i rozeznawania powołania.
„Rozeznawanie powołania bywa kojarzone z młodością, jednak umiejętność ta potrzebna jest przez całe życieˮ – podkreślają biskupi w liście na Tydzień Wychowania. Wymieniają tu wybór decyzji o życiu małżeńskim, kapłańskim, konsekrowanym lub w stanie wolnym, następnie wybory dotyczące pracy czy też dalszego kształcenia i miejsca zamieszkania. Zapraszają rodziców, nauczycieli i wychowawców do refleksji nad tym, jak pomóc dzieciom i wychowankom w procesie rozeznawania ich życiowych decyzji.
Treść listu:
WYCHOWAWCA CHRZEŚCIJAŃSKI W PROCESIE ROZEZNAWANIA POWOŁANIA
List Pasterski z okazji VIII Tygodnia Wychowania
9 – 15 września 2018 roku
W przyszłą niedzielę rozpocznie się w naszej Ojczyźnie VIII Tydzień Wychowania. Jego tematyka będzie nawiązywać do hasła, mającego się rozpocząć już za miesiąc w Rzymie, 15. Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów: Młodzież, wiara i rozeznanie powołania.
W dzisiejszej Ewangelii Jezus kieruje naszą uwagę ku ludzkiemu wnętrzu. Przytacza skargę Boga zawartą w Księdze Proroka Izajasza: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7, 6). Przypomina też, że dla naszego zbawienia decydujące są nie zewnętrzne okoliczności, ale to, co pochodzi z ludzkiego wnętrza.
W dokumencie przygotowawczym najbliższego Synodu Biskupów zwraca się uwagę na trzy przekonania dotyczące rozeznania duchowego. „Pierwszym jest to, że Duch Boży działa w sercu każdego mężczyzny i każdej kobiety poprzez uczucia i pragnienia, które wiążą się z ideami, obrazami i planami. (…) Drugim przekonaniem jest, że ludzkie serce, z powodu swej słabości i grzechu, jest zazwyczaj rozdarte, ponieważ pociągają je bodźce różne, a nawet sobie przeciwstawne. Trzecie przekonanie, to fakt, że życie narzuca konieczność podjęcia decyzji, bo nie można się wahać w nieskończoność”.
Często w naszym życiu stajemy na rozstaju dróg. Jest jasne, że nie da się iść kilkoma naraz, dlatego trzeba podjąć decyzję, którą z nich wybrać. Takim punktem, z którego wychodzi kilka możliwych ścieżek, jest decyzja dotycząca wyboru życia małżeńskiego, kapłańskiego, konsekrowanego czy życia w stanie wolnym. Kolejne skrzyżowania dróg życiowych mogą być związane z wyborem pracy, decyzją dotyczącą dalszego kształcenia miejsca zamieszkania. Rozeznawanie powołania bywa kojarzone z młodością, jednak umiejętność ta potrzebna jest przez całe życie.
Mottem tegorocznego Tygodnia Wychowania jest hasło: Wybór drogi. Zapraszamy Rodziców, Nauczycieli i wszystkich Wychowawców do zastanowienia się, jak pomóc dzieciom i wychowankom w procesie rozeznawania ich życiowych decyzji. Refleksja ta może być pomocna także w naszej osobistej formacji.
Rozeznawanie powołania nie opiera się na prostych podpowiedziach przychodzących z zewnątrz. Chodzi w nim raczej o ustawienie wewnętrznej busoli, która umożliwi w każdej życiowej sytuacji odkrycie najlepszej z dróg.
W najnowszej adhortacji o powołaniu do świętości papież Franciszek pyta: „Jak rozpoznać, czy coś pochodzi od Ducha Świętego, czy pochodzi z ducha tego świata lub z ducha diabła?”. Ojciec Święty udziela następującej odpowiedzi: „Jedynym sposobem jest rozeznanie, które wymaga nie tylko dobrej zdolności rozumowania lub zdrowego rozsądku, ale jest także darem, o który należy prosić” (Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et exsultate 166).
Tym, kto ma plan na nasze życie i wie, czego naprawdę potrzebujemy, jest Bóg. Ten, który nas stworzył i zna nas lepiej niż my sami siebie, jest więc najwłaściwszym Adresatem pytania o to, jaką drogę wybrać w konkretnej sytuacji. Bóg jest obecny w swoim Słowie, dlatego w rozeznawaniu powołania konieczne jest spotkanie z Biblią. Papież Benedykt XVI napisał: „W młodości pojawiają się nieodparte i szczere pytania na temat sensu własnego życia i tego, jaki kierunek nadać swojej egzystencji. Na te pytania tylko Bóg potrafi dać prawdziwą odpowiedź. (…) Powinniśmy pomóc młodym ludziom w poznawaniu Pisma Świętego i bliskim obcowaniu z nim, aby było niczym kompas wskazujący drogę, którą należy iść” (Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini 104).
Posiadanie wewnętrznego „kompasu”, umożliwiającego spokojne rozeznawanie i dojrzałe podejmowanie decyzji, konieczne jest szczególnie dziś, gdy człowiek jest narażony na oddziaływanie tak wielu zewnętrznych czynników, związanych chociażby z mediami elektronicznymi. „Wszyscy, ale szczególnie młodzi ludzie – pisze papież Franciszek – są narażeni na nieustanny zapping [skakanie po kanałach telewizyjnych]. Można poruszać się w dwóch lub trzech przestrzeniach jednocześnie i uczestniczyć w tym samym czasie w różnych wirtualnych wydarzeniach. Bez mądrości rozeznania łatwo możemy stać się marionetkami, będącymi zakładnikami chwilowych tendencji” (Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et exsultate 167). Ktoś z czytających te słowa przyznał: „rzeczywiście, ostatnio przyłapałem się na tym, że oglądam mecz w telewizji, na laptopie mam włączony kolejny odcinek serialu i jednocześnie »esemesuję« z kimś na komórce”.
Powołanie jest zawsze związane z jakąś misją, która spełnia się w miłości. Takie wartości, jak odniesienie sukcesu i zapewnienie utrzymania sobie i rodzinie – choć same w sobie bardzo ważne – nie powinny stanowić jedynego i głównego kryterium w podejmowaniu decyzji dotyczących przyszłości. Viktor Frankl, austriacki psycholog i psychiatra, więzień obozów koncentracyjnych II wojny światowej przestrzegał swych studentów: „Nie gońcie za sukcesem – im bardziej ku niemu dążycie, czyniąc z niego swój jedyny cel, tym częściej on was omija. Do sukcesu bowiem, tak jak do szczęścia, nie można dążyć; musi on z czegoś wynikać i występuje jedynie jako niezamierzony rezultat naszego zaangażowania w dzieło większe i ważniejsze od nas samych…” (Viktor Frankl, Człowiek w poszukiwaniu sensu).
Święty Paweł poucza, że „Bóg jest w nas sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą” (Flp 2, 13). W procesie rozeznawania powołania warto więc postawić następujące pytania: Jakie są moje najgłębsze pragnienia? Jakie mam zdolności i gdzie je najlepiej wykorzystam? W jaki sposób najpełniej będę służył Bogu i drugiemu człowiekowi?
Rodzice, księża, katecheci, nauczyciele i wychowawcy – to osoby towarzyszące młodym w procesie rozeznawania ich powołania. Mogą to czynić przez rozmowę, dobre rady, dzielenie się doświadczeniem, stawianie pytań, a przede wszystkim przez samą obecność. Ilu młodych ludzi zafascynowało się życiem małżonków, którzy założyli piękną kochającą się rodzinę? Podobnie większość księży spotkała w młodości kapłana, który zachwycił ich przeżywaniem swego powołania. Pewnie wielu słuchających teraz tych słów ma przed oczyma taką osobę, która wpłynęła na ich życie. Warto za nią podziękować Bogu.
Rozeznawaniu powołania służy szczery i pełen ufności dialog człowieka z Bogiem, a zwłaszcza prośba o światło Ducha Świętego. Przedmiotem rozmowy młodego człowieka z Bogiem powinna być też prośba o dar męstwa. Można przecież dobrze rozpoznać powołanie, ale nie mieć odwagi, by je podjąć. Taka sytuacja zdarza się dziś dość często, chociażby w przypadku mężczyzn i kobiet przekonanych wewnętrznie, że pragną podjąć wspólne życie, a którym brakuje jednak odwagi, by wyznać sobie miłość w sakramencie małżeństwa. Może się też zdarzyć, że ktoś usłyszy głos powołania do kapłaństwa czy życia konsekrowanego, a braknie mu odwagi, by wielkodusznie na nie odpowiedzieć i wejść na drogę jego realizacji. Jakże ważne jest towarzyszenie młodym w rozeznawaniu ich powołania poprzez naszą modlitwę.
Zapraszamy wszystkich do wspólnego przeżycia VIII Tygodnia Wychowania, poprzedzającego w tym roku Synod Biskupów, który będzie poświęcony młodzieży w kontekście rozeznawania i podejmowania życiowych decyzji. Prośmy Chrystusa – najlepszego Wychowawcę, by dobre wykorzystanie tego czasu stało się naszym przyczynkiem do owocnego przeżycia synodu. Prośmy też o to, by młodzi ludzie właściwie rozeznali swoją dalszą drogę, zaufali Panu Bogu i owocnie zrealizowali swoje życiowe powołanie.
Na rozpoczynający się rok szkolny i katechetyczny 2018/19 oraz związane z nim nowe zadania duszpasterskie udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 379. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,
Janów Podlaski-Siedlce, 7-9 czerwca 2018 r.
List przeznaczony do wykorzystania duszpasterskiego w niedzielę, 2 września 2018 r.
źródło: http://diecezja.legnica.pl/list-pasterski-z-okazji-viii-tygodnia-wychowania/
